กลอนบทละคร

กลอนเสภา

กลอนสักวา

สำหรับขี่เป็นม้าอาชาไนย

โดยตำนานศุภอรรถสวัสดี

อิศรญาณชาญกลอนอักษรสาร

คนที่มีเล่ห์เหลี่ยม

คนพิการ

คนที่ฉลาดหลักแหลม

เพราะผู้ใหญ่จะหาวิธีแก้ปัญหาได้ก่อน

เพราะผู้ใหญ่จะหนีเอาตัวรอดก่อน

เพราะหมาจะกัดผู้ใหญ่ก่อน

มันชอบใจข้างปลอบไม่ชอบดุ

ที่ห่างปิดที่ชิดไชให้ทะลุ

หญิงเรียกแม่ชายเรียกพ่อยอไว้ใช้

น้ำกลิ้งบนใบบอน

ปลาหมอตายเพราะปาก

ชักแม่น้ำทั้งห้า

หัวล้านได้หวี

ตาบอดได้แว่น

ยื่นหมูยื่นแมว

ของสิ่งใดเจ้าว่างามต้องตามเจ้า

ใจความว่าผู้มีคุณอย่าหุนหวน

แหงนดูฟ้าอย่าให้อายแก่เทวดา

ขึ้นต้นวรรคสดับลงท้านด้วยเอย

ขึ้นต้นด้วยสักวาลงท้านด้วยเอย

ขึ้นต้นด้วยเมื่อนั้นลงท้านด้วยเอย

กลอนอิศรญาณ

คำสอนอิศรญาณ

นิราศอิศรญาณ

ข้อ ๒

ข้อ ๓

ข้อ ๕

ธาตรี แปลว่า แผ่นดิน , โลก

โมห์ แปลว่า ความลุ่มหลง

มาตุคาม แปลว่า บ้านเกิด

ใช้สำนวนภาษาได้คมคาย

มีการใช้โวหารเพื่อการเปรียบเทียบ

มีการเล่นเสียงคำ

ด้านเนื้อหา

ด้านวรรณศิลป์

ข้อคิดที่นำมาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน

ถ้าทำดีก็จะดีเป็นศรีศักดิ์          

ถ้าทำชั่วชั่วจักตามสนอง

เกิดเป็นคนเชิงดูให้รู้เท่า         

ใจของเราไม่สอนใจใครจะสอน

อย่าดูถูกบุญกรรมว่าทำน้อย    

น้ำตาลย้อยมากเมื่อไรได้หนักหนา

แกว่งเท้าหาเสี้ยน

เขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า

คบเด็กสร้างบ้าน

บุญหาไม่แล้วอย่าได้ทะนงตน      

ปุถุชนรักกับชังไม่ยั่งยืน

ตาก็มัวหัวก็ขาวเป็นคราวคร่ำ      

หูก็ซ้ำไม่ได้ยินเอาสิ้นสวย

มิใช่ตายแต่เขาเราก็ตาย        

แหงนดูฟ้าอย่าให้อายแก่เทวดา

เดินตามรอยผู้ใหญ่หมาไม่กัด         

ไปพูดขัดเขาทำไมขัดใจเขา

อย่าคบมิตรจิตพาลสันดานชั่ว        

จะพาตัวให้เสื่อมที่เลื่อมใส

คบนักปราชญ์นั่นแหละดีมีกำไร     

ท่านย่อมให้ความสบายหลายประตู

หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน

จงเตือนตนด้วยตนเอง

ฟังหูไว้หู

บุญหาไม่แล้วอย่าได้ทะนงตน

ตรองเสียก่อนจึงค่อยทำกรรมทั้งมวล

อย่าเพลิดเพลินคนชังนักคนรักน้อย