คำนามคือชื่อของคน สัตว์ สิ่งของ หรือสถานที่

คำกริยาคือคำที่แสดงการกระทำหรืออาการต่าง ๆ

คำที่ไม่ใช่กริยา แต่อยู่หน้ากริยา เพื่อช่วยขยายความหมายของกริยา

สรรพนามบุรุษที่ 1 คือผู้พูด สรรพนามบุรุษที่ 2 คือผู้ฟัง สรรพนามบุรุษที่ 3 คือผู้ที่เรากล่าวถึง

คำสรรพนามไม่ชี้เฉพาะ ใช้คำว่า ใคร อะไร ไหน แต่ไม่ใช่ประโยคคำถาม

พี่นอนแล้ว (แล้ว = คำวิเศษณ์)

วิเศษณ์สามัญ = ขยายหลังคำกริยา วิเศษณ์ขยายเฉพาะ = เน้นขยายคำใดคำหนึ่ง

คำบุพบทบอกตำแหน่งหรือความสัมพันธ์ เช่น บน ข้าง ใกล้ ไกล

ไม่มีคำใบ้หรอก แบร่!!!!

คำเชื่อม คือคำที่ใช้เชื่อมคำ วลี หรือประโยค เข้าด้วยกัน

คำนาม เชื่อม คำนาม คำสรรพนาม เชื่อม คำสรรพนาม

คำอุทานแสดงอารมณ์หรือความรู้สึก

คำที่เปล่งออกมาแสดงอารมณ์หรือความรู้สึกทันที

คำอุทานเสริมบท คือ เพิ่มคำเสริมขึ้นมาเพื่อขยายคำอีกครั้งหนึ่ง

คำบอกจำนวน = คำที่เกี่ยวข้องกับตัวเลข

คำบอกกำหนดชี้เฉพาะ มี 8 คำ คือ นี่ นั่น โน่น นู่น นี้ นั้น โน้น นู้น และต้องอยู่หลังคำนาม

คำบอกกำหนดชี้เฉพาะ ต้องอยู่หลังคำนาม

คำลงท้าย มี 2 ชนิด 1. คำลงท้ายแสดงทัศนภาวะ แสดงน้ำเสียง (นะ เถอะ ล่ะ ละ) 2. คำลงท้ายแสดงมารยาท (ครับ ค่ะ คะ ย่ะ)

คำปฏิเสธกริยา มีคำว่า ไม่ มิ โดยต้องประกอบกับประธาน กริยา

คำปฏิเสธข้อความ ใช้ปฎิเสธคำถาม ได้ทันที (ไม่ต้องใช้ประธาน กริยา)