๑. ข้อใดกล่าวถูกต้องเกี่ยวกับเสภาเรื่องขุนข้างขุนแผน

• ก. เป็นตอนที่นิยมนำไปใช้แสดง “เสภารำ” มากที่สุด
• ข. เนื้อหาตอนนี้มีที่มาจากพงศาวดารคำให้การชาวกรุงเก่า
• ค. เป็นหนึ่งใน ๘ ตอนที่ได้รับยกย่องจากสมาคมวรรณคดีว่าแต่งได้ดีเยี่ยม
• ง. เป็นบทพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย

๒. อีวันทองกูให้อ้ายแผนไป อ้ายช้างบังอาจใจทำจู่ลู่ ฉุดมันขึ้นช้างอ้างถึงกู ตะคอกขู่อีวันทองให้ตกใจ คำว่า “จู่ลู่” ในบทประพันธ์ข้างต้น หมายถึงข้อใด

• ก. สู่รู้
• ข. โกรธ
• ค. ชั่วร้าย
• ง. ถลันเข้าไป

3. คำที่ขีดเส้นใต้ในข้อใด ไม่ได้หมายถึงขุนช้าง

๔. คำกล่าวในข้อใดที่ทำให้นางวันทองยอมไปกับพลายงาม

• ก. จะตัดเอาศีรษะของแม่ไป ทิ้งแต่ตัวไว้ให้อยู่นี่
• ข. เหมือนไม่มีรักใคร่ในลูกยา อุตส่าห์มารับแล้วยังมิไป
• ค. แม้นมิไปให้งามก็ตามใจ จะบาปกรรมอย่างไรก็ตามที
• ง. เสียแรงเป็นลูกผู้ชายไม่อายเพื่อน จะพาแม่ไปเรือนให้จงได้

๕. ข้อใด ไม่ได้ กล่าวถึงความเชื่อในเรื่องไสยศาสตร์

• ก. ลงยันต์ราชะเอาปะตัว หยิบยกมงคลขึ้นใส่หัว
• ข. เป่ามนต์เบื้องบนชอุ่มมัว พรายยั่วยวนใจให้ไคลคลา
• ค. น้ำค้างตกกระเซ็นเย็นเยือกใจ สงัดคนเสียงใครไม่พูดจา
• ง. จึงเซ่นเหล้าข้าวปลาให้พรายกิน เสกขมิ้นว่านยาเข้าทาตัว

๖. คำว่า “สามท่าน” ในบทประพันธ์ข้างต้น หมายถึงใครบ้าง

• ก. ขุนช้าง ขุนแผน นางวันทอง
• ข. ขุนแผน จมื่นไวย พระหมื่นศรี
• ค. ขุนแผน จมื่นไวย นางวันทอง
• ง. ขุนแผน นางวันทอง นางลาวทอง

๗. คำว่า “เพรางาย” ในบทประพันธ์ข้างต้นมีความหมายตรงกับข้อใด

• ก. มื้อเช้า
• ข. มื้อกลางวัน
• ค. เวลาสาย
• ง. เวลาค่ำ

๘. บทประพันธ์ในข้อใดมีคำเลียนเสียงธรรมชาติ

• ก. ได้ยินเสียงฆ้องย่ำประจำวัง ลอยลมล่องดังถึงเคหา
• ข. น้ำค้างตกกระเซ็นเย็นเยือกใจ สงัดเสียงคนใครไม่พูดจา
• ค. มีแต่หลับเพ้อละเมอฝัน ทั้งไฟกองป้องกันทุกแห่งหน
• ง. เรณูฟูร่อนขจรใจ ย่างเท้าก้าวไปไม่โครมคราม

๙. วรรณคดีเรื่องขุนช้างขุนแผน ตอนขุนช้างถวายฎีกา ให้ข้อคิดในเรื่องใดชัดเจนที่สุด

• ก. การทำสิ่งใดอย่าวู่วามจะทำให้เกิดผลเสียได้
• ข. การใช้อำนาจในทางที่ผิดย่อมทำลายชีวิตคนได้
• ค. การศึกษาเป็นสิ่งสำคัญในชีวิต
• ง. การทำสิ่งใดควรตัดสินใจให้เด็ดขาดอย่างมีเหตุผล

๑๐. ข้อใดไม่มี คำแสดงภาพพจน์อุปมา

• ก. กองไฟสว่างดังกลางวัน หมายสำคัญตรงมาหน้าประตู
• ข. จับใจดังหัวใจจะพังพอง ขยับจ้องดาบง่าอยากฆ่าฟัน
• ค. ถ้าคิดเห็นเอ็นดูว่าลูกเต้า แม่ทูนเกล้าไปเรือนอย่าเชือนเฉย
• ง. มิควรทำเจ้าอย่าทำให้รำคาญ อย่าอาจหาญเหมือนพ่อนักคะนองใจ