การคิดแบบพุทธเน้นการสังเกตภายใน ขณะที่การคิดแบบวิทยาศาสตร์เน้นการสังเกตภายนอก

การฝึกอบรมตนในพระพุทธศาสนาเน้นที่การพัฒนาศีล สมาธิ และปัญญา

หลักอริยสัจ 4 ของพระพุทธศาสนาไม่สามารถเข้ากับวิธีการทางวิทยาศาสตร์ได้

พระพุทธศาสนาสนับสนุนการใช้ปัญญาและการสังเกตเพื่อค้นหาความจริง เช่นเดียวกับวิทยาศาสตร์

พระพุทธศาสนาเชื่อว่าการเปลี่ยนแปลงตนเองต้องอาศัยพลังภายนอกมากกว่าภายใน

พระพุทธศาสนาและวิทยาศาสตร์มีจุดร่วมกันตรงที่ยอมรับเฉพาะสิ่งที่สามารถพิสูจน์ได้เท่านั้น

การคิดแบบวิทยาศาสตร์มุ่งเน้นการตั้งสมมติฐานและการทดลอง ส่วนพระพุทธศาสนามุ่งเน้นการพิจารณาด้วยจิตตนเอง

ผู้ปฏิบัติตามพระพุทธศาสนาไม่จำเป็นต้องฝึกตน เพราะสามารถพึ่งพาพระสงฆ์หรือพระเจ้าได้

พระพุทธศาสนาเน้นศรัทธาเป็นหลักโดยไม่เปิดโอกาสให้ตรวจสอบหรือทดสอบคำสอนได้

วิทยาศาสตร์และพระพุทธศาสนาเป็นสิ่งที่ขัดแย้งกันโดยสิ้นเชิง