จิตรกรรมไทยในยุคทวารวดีได้รับอิทธิพลจากศิลปะของประเทศอินเดีย

จิตรกรรมไทยในสมัยสุโขทัยมีการวาดภาพพุทธประวัติและชาดก

ภาพจิตรกรรมในสมัยอยุธยามักเป็นภาพบุคคลที่มีมิติและแสงเงา

ลักษณะเด่นของจิตรกรรมไทยในสมัยอยุธยาคือการใช้สีสดใส

ในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น, การวาดภาพเริ่มมีการใช้มิติความลึกและแสงเงา

ศิลปะในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นยังคงใช้เทคนิคแบบเดิมจากสมัยอยุธยา

จิตรกรรมไทยในยุคปัจจุบันผสมผสานศิลปะไทยกับเทคนิคสมัยใหม่

การวาดภาพในสมัยรัชกาลที่ 4 เน้นการใช้เทคนิคศิลปะตะวันตก

จิตรกรรมไทยมีการใช้ลายไทยในงานฝาผนังเพื่อเล่าเรื่องพุทธประวัติ

ภาพจิตรกรรมฝาผนังในวัดมักแสดงเรื่องราวของพุทธศาสนา

จิตรกรรมในสมัยสุโขทัยไม่มีการใช้เส้นลายละเอียดในภาพ

การใช้สีที่ทำจากธรรมชาติ เช่น ดินและสีฝุ่น เป็นคุณลักษณะของจิตรกรรมไทยในยุคเก่า

ในยุครัตนโกสินทร์ตอนปลาย, ศิลปินเริ่มใช้สีและแสงเงาแบบสมจริงมากขึ้น

จิตรกรรมไทยในปัจจุบันยังคงรักษาเอกลักษณ์ของศิลปะดั้งเดิม

จิตรกรรมไทยแบบประเพณีมีการใช้มิติความลึกและการวางภาพแบบสมจริง

บุคคลในข้อใด คือ อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์

ภาพใดคือ ภาพวาดในยุครัตนโกสินทร์ตอนปลาย – ปัจจุบัน

ในสมัยใดเริ่มมีการแบ่งพื้นที่ชัดเจน เช่น เมืองมนุษย์ – เทวดา – นรก

• ยุครัตนโกสินทร์ตอนต้น
• ยุคอยุธยา
• ยุครัตนโกสินทร์ตอนกลาง – ปลาย