ปัญหา 1เลือกประเภทบทพระราชนิพนธ์เรื่องโคลนติดล้อ รัชกาลที่ ๖ ทรงใช้พระนามแฝงว่าอะไร?อัศวพาหุน้อยลาสุริยงส่องฟ้าศรีอยุธยา
ปัญหา 2เลือกประเภทลักษณะงานเขียนเรื่องโคลนติดล้อเป็นอย่างไร?เป็นความเรียงเชิงวิจารณ์เป็นร้อยแก้วในทำนองของบทความเป็นร้อยแก้วเชิงสารคดีเป็นร้อยแก้วเชิงบันทึกประจำวัน
ปัญหา 3เลือกประเภทจุดมุ่งหมายในการแต่งเรื่องโคลนติดล้อคืออะไร?กล่าวถึงหน้าที่ความรับผิดชอบของบุคคลต่อประเทศชาติกล่าวถึงสาเหตุของความล้าสมัยในสังคมไทยกล่าวถึงความสัมพันธ์ของการพัฒนาบ้านเมืองให้เจริญกล่าวถึงปัญหาและอุปสรรคที่เหนี่ยวรั้งความเจริญของชาติ
ปัญหา 4เลือกประเภทความนิยมเป็นเสมียน หมายความว่าอย่างไร?การนิยมศึกษาเล่าเรียนการนิยมทำงานที่มีเกียรติการนิยมเป็นเลขานุการการนิยมเข้ารับราชการ
ปัญหา 5เลือกประเภทค่านิยมสำคัญที่สะท้อนในเรื่องโคลนติดล้อ ตอน ความนิยมเป็นเสมียนคืออะไร?การยกย่องผู้มีฐานะการยกย่องผู้ที่ทำงานในเมืองหลวงการนิยมเข้ารับราชการทำงานที่มีเกียรติการนิยมทำงานบัญชี
ปัญหา 6เลือกประเภทสงครามปากกาเกิดขึ้นระหว่างฝ่ายสนับสนุนอัศวพาหุและใคร?โคนันทวิศาลพระขรรค์เพชรพันแหลมรามจิตติ
ปัญหา 7เลือกประเภทบทความโคลนติดล้อ ตอน ความนิยมเป็นเสมียนมีคุณค่าเหนือกาลเวลาอย่างไร?สามารถนำมาปรับใช้กับสังคมปัจจุบันได้เป็นอย่างดีสามารถทำให้เกิดข้อถกเถียงได้ตลอดเวลาสะท้อนสภาพปัญหาพื้นฐานของคนไทยเสนอภาพของสังคมไทยได้ชัดเจน
ปัญหา 8เลือกประเภทข้อความที่ว่า “เมื่อไรหนอ พวกหนุ่ม ๆ ของเราจึงจะเข้าใจ...” ใช้กลวิธีในการเขียนอย่างไร?ตั้งคำถามที่ต้องการคำตอบเพื่อให้ผู้อ่านติดตามตั้งคำถามที่ไม่ได้ต้องการคำตอบ แต่เพื่อเน้นให้ผู้อ่านคิดสร้างปมปัญหาเพื่อให้เกิดข้อสังเกตในเนื้อเรื่องเสนอแนวทางในการแก้ปัญหาให้กับผู้อ่าน
ปัญหา 9เลือกประเภทข้อใดใช้โวหารภาพพจน์ที่เรียกว่า “คำถามเชิงวาทศิลป์”?เราจะมีข้าวของเครื่องใช้อื่น ๆ ได้อย่างไร ถ้าเราไม่อุดหนุนคนจำพวกที่จะเพาะสิ่งของนั้น ๆ ขึ้นนึกไปก็ประหลาดที่สุด ที่คนจำพวกนี้สู้อดทนต่อความลำบากเพื่อแสวงหาและรักษาตำแหน่งเสมียนของเขาเขาตอบว่าเขาได้รับความศึกษามาจากโรงเรียนแล้ว ไม่ควรจะเสียเวลาไปทำงานชนิดซึ่งคนที่ไม่รู้หนังสือก็ทำได้น่าสังเวชยิ่งนัก คนเราที่ปล่อยให้ชีวิตล่วงไปโดยทำการเป็นเสมียนเสียนานแล้ว จะไปทำงานการอะไรอื่นก็ไม่สามารถจะทำได้
ปัญหา 10เลือกประเภทจากเรื่องโคลนติดล้อ ตอนความนิยมเป็นเสมียน สอดคล้องกับสำนวนในข้อใดมากที่สุด?ข้าเก่าเต่าเลี้ยงสิบพ่อค้าไม่เท่าหนึ่งพระยาเลี้ยงพูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทองช้างเท้าหน้าช้างเท้าหลัง