ทอมัส เกร์ย เป็นผู้แต่งกลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า

ใจความสำคัญของเรื่อง กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า คือความตาย

บทประพันธ์แต่งด้วยโคลงดอกสร้อย

กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า มีที่มาจากกวีอังกฤษ

นกแสก แทน ความตาย

แนวคิดของเรื่องกลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า คือ พี่น้องตาย

วังเอ๋ยวังเวง หง่างเหง่งย่ำค่ำระฆังขาน ใช้ภาพจน์ สัทพจน์

กลอนดอกสร้อย มีลักษณะคล้ายโคลงสี่สุภาพ

คำขึ้นต้นของกลอนดอกสร้อย ขึ้นด้วย เอย

คำลงท้ายของกลอนดอกสร้อย ลงท้ายคำว่า "เอย"